-
1 zarzucić ramiona na szyję
= zarzucić ręce na szyję -
2 zarzucić ręce na szyję
= zarzucić ramiona na szyję обви́ть рука́ми ше́ю -
3 na szyję
= na łeb -
4 łeb
сущ.• башка• глава• голова• головка• заглавие• название• начальник• обух• руководитель• шеф* * *pot. łeb разг. башкаczoło лоб* * *♂, Р. łba 1. голова ž (животного);2. разг. башка ž;zakuty \łeb тупая башка; tęgi \łeb (умная) голова (о человеке);
3. тех. головка ž;● kocie łby булыжная мостовая;na \łeb, na szyję а) сломя голову, очертя голову;
б) стремглав, стремительно; в) (doszczętnie) наголову;pobić na \łeb, na szyję разбить наголову;
ukręcić \łeb a) komuś свернуть голову (шею) кому-л.;б) czemuś не дать ходу чему-л., замять что-л.; coś wzięło w \łeb разг. что-л. провалилось (пошло прахом)* * *м, Р łba1) голова́ ż ( животного)2) разг. башка́ żzakuty łeb — тупа́я башка́
tęgi łeb — (у́мная) голова́ ( о человеке)
3) тех. голо́вка ż•- na łeb- na szyję
- pobić na łeb -
5 zarzucić
глаг.• забросать• забросить• закидать• закинуть• запрокинуть• зашвырнуть• упрекнуть* * *zarzuc|ić\zarzucićę, \zarzucićony сов. 1. (за)бросить;\zarzucić naukę забросить учёбу; \zarzucić palenie бросить курить; \zarzucić sieci расставить (забросить) сети;
2. забросать, закидать;\zarzucić pytaniami забросать вопросами;
3. набросить, накинуть;\zarzucić coś na siebie накинуть что-л. на себя; 4. занести nieos., вильнуть;ciężarówka \zarzucićiła na zakręcie грузовик занесло на повороте;
5. komu со обвинить, упрекнуть кого в чём;\zarzucić obłudę обвинить в лицемерии; \zarzucić kłamstwo обвинить во лжи; ● \zarzucić czapkami закидать шапками; \zarzucić ręce (ramiona) na szyję обвить руками шею; \zarzucić worek na plecy взвалить мешок на плечи (на спину);
\zarzucić rynek towarami наводнить рынок товарами+5. obwinie, oskarżyć
* * *zarzucę, zarzucony сов.1) (за)бро́ситьzarzucić naukę — забро́сить учёбу
zarzucić palenie — бро́сить кури́ть
zarzucić sieci — расста́вить (забро́сить) се́ти
2) заброса́ть, закида́тьzarzucić pytaniami — заброса́ть вопро́сами
3) набро́сить, наки́нутьzarzucić coś na siebie — наки́нуть что́-л. на себя́
4) занести́ nieos., вильну́тьciężarówka zarzuciła na zakręcie — грузови́к занесло́ на поворо́те
5) komu co обвини́ть, упрекну́ть кого в чёмzarzucić obłudę — обвини́ть в лицеме́рии
zarzucić kłamstwo — обвини́ть во лжи
•- zarzucić ręce na szyję
- zarzucić ramiona na szyję
- zarzucić worek na plecy
- zarzucić rynek towaramiSyn: -
6 Hals
Hals m ( Halses; Hälse) szyja, dim szyjka; ( Kehle) gardło; ( Genick) kark; fig einer Flasche, Geige, der Gebärmutter szyjka;fam. einen langen Hals machen wyciągać szyję;jemandem um den Hals fallen rzucać <- cić> się k-u na szyję;Hals über Kopf na łeb na szyję;bis zum Hals, über den Hals po uszy;den Hals nicht voll kriegen nie znać miary;aus vollem Hals na całe gardło;den Hals brechen skręcić pf kark ( sich [D] sobie);etwas in den falschen Hals bekommen niesłusznie się obrażać <- razić> (za A);das hängt mir zum Hals heraus mam tego po dziurki w nosie -
7 lecieć
глаг.• бежать• летать• лететь• мчаться• перелетать• полететь• пролетать• проноситься• слетать* * *lec|ieć\leciećę, leć, \leciećiał несов. 1. лететь;\lecieć samolotem лететь на самолёте;
2. разг. бежать, нестись, мчаться;\lecieć na łeb na szyję бежать сломя голову;
3. падать, валиться;\lecieć z rąk валиться из рук;
\lecieć przez ręce слабеть, обвисать на руках у кого-л.;\lecieć z nóg падать с ног;
4. разг. течь, литься;5. перен. бежать, протекать;czas \lecieći время бежит (летит); ● jak \lecieći разг. подряд, без разбора;
\lecieć na coś разг. гнаться за чём-л., зариться на что-л.;\lecieć na kogoś разг. быть неравнодушным к кому-л.;jak \lecieći? разг. как дела?, как поживаешь?;
ceny \leciećą w górę цены поднимаются+2. gonić, pędzić 3. padać 4. ciec, płynąć, lać się
* * *lecę, leć, leciał несов.1) лете́тьlecieć samolotem — лете́ть на самолёте
2) разг. бежа́ть, нести́сь, мча́тьсяlecieć na łeb na szyję — бежа́ть сломя́ го́лову
3) па́дать, вали́тьсяlecieć z rąk — вали́ться из рук
lecieć przez ręce — слабе́ть, обвиса́ть на рука́х у кого́-л.
lecieć z nóg — па́дать с ног
4) разг. течь, ли́ться5) перен. бежа́ть, протека́тьczas leci — вре́мя бежи́т (лети́т)
•- jak leci- lecieć na coś
- lecieć na kogoś
- jak leci?
- ceny lecą w góręSyn: -
8 suknia
сущ.• костюм• наряд• одежда• одеяние• платье• убор• халат* * *sukni|a♀;мн. Р. sukni/sukien 1. платье ň;\suknia
balowa, ślubna, wieczorowa бальное, подвенечное, вечернее платье; \suknia pod szyję закрытое платье;2. уст. одежда, одеяние ň;● nie \suknia zdobi człowieka, ale człowiek \sukniaę посл. не место красит человека, а человек место+1. sukienka 2. ubiór, ubranie, strój
* * *ж, мн P sukni / sukien1) пла́тье nsuknia balowa, ślubna, wieczorowa — ба́льное, подвене́чное, вече́рнее пла́тье
suknia pod szyję — закры́тое пла́тье
2) уст. оде́жда, одея́ние n•- ale człowiek suknięSyn: -
9 szyja
-
10 wisiorek
сущ.• брелок• кулон• подвеска* * *wisior|ek♂, Р. \wisiorekka подвеска ž; висюлька ž; кулон (ozdoba na szyję)* * *м, Р wisiorkaподве́ска ż; висю́лька ż; куло́н ( ozdoba na szyję) -
11 na łeb
= na szyję1) сломя́ го́лову, очертя́ го́лову2) стремгла́в, стреми́тельно3) ( doszczętnie) на́голову -
12 zanurzyć się
сов.погрузи́ться; окуну́тьсяzanurzyć się się w czymś — погрузи́ться во что́-л.
zanurzyć się się po szyję w wodzie — погрузи́ться (окуну́ться) по ше́ю в во́ду
Syn: -
13 zanurzyć\ się
сов. погрузиться; окунуться;\zanurzyć\ się się w czymś noi-рузиться во что-л.;\zanurzyć\ się się po szyję w wodzie погрузиться (окунуться) по шею в воду
+ pogrążyć się -
14 Halskette
Halskette f łańcuszek na szyję -
15 losbrausen
losbrausen fam. vi (sn) puścić się pf pędem, popędzić pf na łeb na szyję
См. также в других словарях:
na łeb na szyję — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} z czasownikami oznaczającymi szybkie przemieszczanie się: bardzo szybko, pędem, nie zważając na ryzyko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Biec, lecieć, gnać, zjechać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szyja — ż I, DCMs. szyi; lm D. szyj 1. «u człowieka i niektórych zwierząt: część ciała łącząca głowę z tułowiem, wspierająca się na kręgach» Cienka, długa, gruba, krótka, kształtna, smukła szyja. Wygiąć, wyciągać, wyciągnąć, zgiąć szyję. Objąć kogoś za… … Słownik języka polskiego
łeb — 1. pot. Biec, gnać, lecieć, pędzić, uciekać itp. na łeb na szyję, na złamanie karku «biec, uciekać itp. bardzo szybko, co tchu, w wielkim pośpiechu, nie zwracając uwagi na przeszkody i niebezpieczeństwo»: (...) wdział swoje połatane buty i,… … Słownik frazeologiczny
naszyjnik — m III, D. a, N. naszyjnikkiem; lm M. i 1. «ozdoba na szyję» Złoty, srebrny naszyjnik. Naszyjnik z bursztynów. 2. «pas, łańcuch wkładany na szyję bydła lub koni, np. w celu uwiązania ich» 3. hist. «górna część zbroi średniowiecznej osłaniająca… … Słownik języka polskiego
szyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIc, szyję, szyje, szyty {{/stl 8}}– uszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć kawałki tkaniny, skóry itp. za pomocą nici przewlekanych igłą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szyć spódnicę. Uszyć garnitur.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szyja — 1. poet. Łabędzia szyja «szyja długa, smukła»: Uwagę przyciągały jej wielkie, pełne ekspresji oczy, skore do uśmiechu usta, łabędzia szyja. Przekrój 28/1995. 2. pot. Mieć nogi do samej szyi «o kobiecie: mieć długie nogi»: Widziałeś nową pannę… … Słownik frazeologiczny
obroża — ż II, DCMs. obrożaży; lm D. obrożaży 1. «opaska zakładana psu na szyję, zwykle skórzana lub metalowa, umożliwiająca prowadzenie go na smyczy, trzymanie na łańcuchu itp.» Ozdobna obroża. Obroża z kolcami. Włożyć psu obrożę. Prowadzić psa za obrożę … Słownik języka polskiego
szyć — ndk Xa, szyję, szyjesz, szyj, szył, szyty 1. «łączyć nićmi jakiś materiał (np. tkaninę, skórę) robiąc ręcznie (nawleczoną w igłę nitką) lub maszynowo ściegi, szwy; wytwarzać coś łącząc szwami odpowiednio wykrojone części tkaniny, skóry itp.» Szyć … Słownik języka polskiego
wciągnąć — dk Va, wciągnąćnę, wciągnąćniesz, wciągnąćnij, wciągnąćnął, wciągnąćnęła, wciągnąćnęli, wciągnąćnięty, wciągnąćnąwszy wciągać ndk I, wciągnąćam, wciągnąćasz, wciągnąćają, wciągnąćaj, wciągnąćał, wciągnąćany 1. «ciągnąc, wlokąc wprowadzić kogoś,… … Słownik języka polskiego
zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek … Słownik języka polskiego
szyja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, DCMc. szyi {{/stl 8}}{{stl 7}} u człowieka i niektórych zwierząt: część ciała łącząca głowę z tułowiem, zwykle przewężona : {{/stl 7}}{{stl 10}}Długa, krótka, smukła szyja. Zgiąć, wyciągnąć szyję.{{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
